Książkę Renaty Dziurdzikowskiej "21 portretów czyli jak żyć tu i teraz" dorwałam na jakimś kiermaszu książek podczas czyszczenia bibliotecznych zbiorów. Od tamtej pory czytałam ją już kilka razy, zapisałam pewne mądre słowa na mapie marzeń, w wielu notatnikach i na róznie umiejscowionych karteczkach. Wiele z tych zdań mam w głowie na stałe, bardzo wiele z nich stało się moimi życiowymi mottami, niektóre często przytaczam na blogu. 

Jest to zbiór wywiadów z artystami i ludźmi w Polsce powszechnie znanymi (albo znanymi o wiele mniej) wydana w 1996 roku. Nie wgłębiam się specjalnie w to kogo z nich warto słuchać, kto jest tylko celebrytą, kogo już na świecie nie ma, kto z nich jest autorytetem, a kto się na takiego tylko kreuje. Bohaterowie tej książki mówią o kwestiach bardzo istotnych - o życiowych wartościach, o podejściu do codzienności, o tym co w życiu warto robić, a nad czym nie ma sensu się pochylać. 

Wybrałam te cytaty i stwierdzenia, które najmocniej do mnie przemawiają i chciałabym się z Wami nimi podzielić.

Krystyna Kofta

Z płonącego lasu wyfruwa malutki ptaszek i lecąc przed siebie, uciekając od pożaru, dociera na brzeg morza. Po kropelce zaczyna przenosić w dzióbku wodę i gasić pożar. Proszę sobie wyobrazić, co by się stało, gdyby takich ptaków były miliardy.

Tylko w duchu możemy być nieograniczeni.

Spokój i wyzwolenie następuje tylko przez AKCEPTACJĘ.

Nasze życie jest cierpieniem. Walcząc przeciwko cierpieniu, powiększamy je. Przeżywając je świadomie - wyzwalamy się, rozumiemy, dlaczego cierpią inni.

Aby stać się odpowiedzialnym za siebie, za własne życie, należy przede wszystkim UWOLNIĆ RODZICÓW. Przestać ich winić za nasze wybory, świadomie raz jeszcze odciąć pępowinę.

Nie ma prostego życia. Ale to właśnie jest pasjonujące. Uroda życia polega na tym, że nigdy nie możemy powiedzieć: teraz już spokojnie pożyję, mam wszystko. Stale pojawia się jakiś problem, coś lub ktoś zamazuje jasność obrazu, i znowu trzeba się zmagać, ryzykować, pokonywać siebie. Ale tak ma być, bo to właśnie jest siłą napędową życia.

Na świecie jest wielu wspaniałych, wartościowych ludzi, którzy powinni się wzajemnie wspierać, a nie walczyć ze sobą. Konkurencja jest po to, aby pobudzać mnie do twórczego, pozytywnego działania.

Pascal mawiał: jeśli zajmiesz się bez reszty jedną rzeczą - cokolwiek by to było - doprowadzi Cię do Boga.

Czujesz się tak, jak żyjesz. Zacznij żyć inaczej - poczujesz się inaczej. 

Cierpienie psychiczne pojawia się wtedy, gdy człowiek nie może się rozwijać. Gdy zamknąl się w kokonie, który był mu niezbędny do życia w przeszłości, lecz jest zbyteczny w sytuacji, w której żyje obecnie.

Stare cierpienie jest znane, lecz odrzucenie go, choć otwiera drogę do wolności, pozostawia nas bez gotowych sposobów na życie. 

Uporać się z tym, co zrobili nam nasi rodzice. Najpierw dokonać rzetelnego rachunku krzywd, a potem - jeśli się da - wybaczyć.

Nigdzie się nie spieszę. Jestem tutaj. To, co teraz robię, jest dla mnie najważniejsze.
Ludzie, którzy troszczą się o teraźniejszość, nie muszą martwić się o przyszłość.

Nie jesteśmy ofiarami ani własnych rodziców, ani nikogo. Jesteśmy tu - na Ziemi, w naszym kosmicznym przedszkolu - na ochotnika. To my wybieramy rodziców, a także innych ludzi i wszystkie sytuacje, aby się rozwijać, realizować swoje powołanie. My sami tworzymy naszą rzeczywistość. Myśl jest największą potęgą, energią, która ma moc sprawczą. Kształtujemy życie własnymi myślami.

Gdy zaczniesz zmieniać swoje ciało, zmieni się twoje myślenie, gdy zmienisz myślenie, zmienią się emocje itd.

Pochwała oczyszcza, miłość żywi, wdzięczność wszystko pomnaża.

Nie robię niczego na siłę. Nie będę z tym, kto mnie nie chce, i tam, gdzie mnie nie chcą.

Nie ma sensu się przejmować. Nic nie jest warte mojego zmartwienia.

Wybawieniem od zwątpień jest praca.

Wszystko co najlepsze, godne uwagi, jest w nas.

Aby znaleźć swoje powołanie, czyli to, co najważniejsze w życiu, trzeba być człowiekiem aktywnym, tworzyć dla siebie wiele możliwości. Nie zamykać się w sobie, bo wtedy okazje nas omijają.

Przejdę ten most, gdy do niego dojdę.

Życie nie jest walką. Jeśli bywa, to tylko dlatego, że żyjemy wbrew sobie i swojemu losowi. Walczymy ze sobą, wypalamy się.

Zawsze mówić o sobie dobrze.

Nie poświęcać się dla nikogo, nawet dla dzieci. Żyć swoim życiem i cieszyć się, że się ma dzieci.

Zastanowić się: co dobrego wnoszę do świata.

Pędąc przez życie od jednego do drugiego "obowiązku", a w chwilach wolnych otumaniać swoje Ja banalnymi zajęciami, nie można wiedzieć, czego się naprawdę pragnie.

Jedynie od nas zależy, co będziemy robić, jak postępować; okoliczności są sprawą drugorzędną.

Kiedy zaczynamy żyć na wyższym poziomie świadomości, odżywają nasze marzenia z dzieciństwa i bardzo często wreszcie je realizujemy.

Optymizm i przyjazne postrzeganie świata zależy od tego, czym karmimy podświadomość.

Chcesz zmienić świat? Zmień siebie i swoje myślenie o nim.

Szczęście nie jest stacją, do której przyjeżdżam, lecz sposobem podróżowania.

Ładne myśli chcę mieć, to i ładnie się ubrałam.

Kurz jest po to, żeby leżał.

Spoglądanie wstecz to pozbawianie się energii . (Shirley McLaine)

Nie warto żyć dla życia marnego.

Lepiej zużywać się, niż rdzewieć. (Denis Diderot)

Nie lubię pietruszki, więc jej nie kupuję i nie jem - ale na nią nie wymyślam... (John Steinbeck)

Brak pieniędzy jest traktowany przez ludzi tak jak ból w żywym organizmie: jako znak jakiegoś zachwiania harmonii... Ludzie zrobili z pieniądza sędziego i kata.(Simone Weil)

Robić coś sensownego, to znaczy robić coś dla innych.

Jeśli naprawdę jest mi coś potrzebne, SAMO do mnie przyjdzie.

Najlepszym lekarstwem na osobiste nieszczęście jest zajęcie się nieszczęściem drugiego człowieka.

Ci co żyją pracą, życie tracą.

Bardzo miłe i ciekawe jest życie bez mieszkania. Trzeba się tylko oduczyć posiadania czegokolwiek, co wcale nie jest bolesne.

Trzeba się wzajemnie bawić. Reszta to marność nad marnościami.

Trzeba się śmiać i mieć poczucie niezależności. Przynajmniej trzy godziny dziennie spędzić interesująco i w miarę wesoło. Bo inaczej - po jaką cholerę żyć?

Jednego los przeznacza, żeby był chłopem, drugiego żeby był królem, a trzeciego, by sobie beztrosko wędrował.

Najciekawszą, najważniejszą przygodą w życiu człowieka jest rozmowa z drugim człowiekiem.

Jeśli nikt nie stoi nad nami z rewolwerem, nie zamyka do obozu, nie każe przymusowo pracować ani zapisywać sie do partii - wszystko inne można znieść.

Wszystko, co ludzkie, jest mi obce.

Choroba uświadomiła mi, jak łatwo, jak szybko może być po tym naszym życiu, o którym myślimy, że dopiero się zacznie, przyjdzie, lepsze, godniejsze, ciekawsze.

Trzeba w życiu bardzo dużo rzeczy zrobić, żeby po śmierci ze dwie, trzy zostały.

Postanowił, że pieniądze będą "szły za nim" , ponieważ ich miejsce jest za nami, nie przed.

Moja wiara jest bardzo prosta. W modlitwie o nic nie proszę, niczego nie żądam. Tylko dziękuję.

Żyć mądrze, nie czekać na szczęście, ale czynić, działać, mieć dobre w tym efekty, a wówczas ono przyjdzie samo. Moja zasada - działam i myślę, że może to już jest właśnie szczęście.

Ludzie zabawy łatwiej wypełniają obowiązki, lepiej znoszą niepowodzenia.

Buntować się nieustannie.

Pod wpływem piękna stajemy się lepsi, mamy ochotę działać. Brzydota, wiemy o tym dobrze, działa obezwładniająco.

Gdybyśmy tylko zechcieli każdy dzień przeżywać jak święto, nasze życie stałoby się nie kończącym się świętem.

Zatrzymać się w biegu, żyć uważniej, nie jeść chleba o północy, częściej odwiedzać chorą sąsiadkę, więcej tańczyć, nie kłamać, "wyprostować" nieporozumienia z przyjacielem, urządzać sobie "leniwe dni". Częściej patrzeć na liście i słuchać brzęczęnia bąków.

Żyję tak, jakby wszystko zależało od mojej woli.

Nie szczędzić innym słów, które mogą rozjaśnić istnienie.

Buduję każdą chwilę życia. Nie czekam na cud.

Sztuka wyzwala.